“Jezelf verstoppen omdat je je schaamt, is zo zonde van de tijd”
Ik ben geboren met een kortere arm, ik mis mijn arm tot net boven de elleboog, het botje van de elleboog kan ik nog bewegen.Mijn ouders hebben mij altijd geaccepteerd zoals ik was. Er is nooit hulp gezocht, daar waren zij helemaal niet mee bezig. Ik deed alles wat mijn zusjes en andere kinderen ook deden. Ik werd gewoon overal mee naartoe meegenomen en deed met alles mee, thuis en op school. Zo ging ik ook gewoon op zwemles en deed mee aan gym. Ik wilde altijd alles zelf proberen.
Heb je ooit een armprothese gedragen?
Toen ik een jaar of negen was, hebben mijn ouders me meegenomen naar De Hoogstraat. Zij vonden het belangrijk dat ik een prothese zou krijgen. Er werd gekozen voor een cosmetische prothese, maar die bleek veel te zwaar. Uiteindelijk was die prothese meer een last, dan dat hij me hielp bij het dagelijks functioneren. Daarna heb ik nooit meer een prothese gedragen.
Hoe is het voor jou om een arm te missen?
Ik heb er heel lang mee geworsteld. Ik heb me erg geschaamd voor mijn arm. Op de basisschool ben ik gepest en dat raakt je toch. Kijk, je staat al met 1-0 achter door wat je hebt en door dat pesten wordt dat al snel 2-0. Ik heb het daar heel erg moeilijk mee gehad. Tot mijn 30e heb ik mijn arm altijd verborgen. Ik was me ervan bewust dat dat geen slimme strategie was, maar ik kon niet anders. Ik wilde vrij rondlopen en niets verbergen, maar dat lukte me niet.
Hoe verborg je je arm?
Een jaar of zeven geleden was ik het zat om steeds maar lange mouwen te moeten dragen in de zomer. Toen heb ik zelf een stukje stof met elastiek ontworpen om over mijn arm te doen. Zo zag je de onderkant van de stomp en de vingertjes niet. Ik vond het niet fijn om er bloot mee rond te lopen. Toen ik met dat stofje de blote arm bedekte, werd het makkelijker. Maar ik ging verder! De echte “klapper” kwam daarna.
Wat is er gebeurd waardoor je jezelf nu wel durft te tonen?
In 2019 ben ik in mijn eentje naar Bali gegaan. Die reis versterkte mijn zelfvertrouwen. Uiteindelijk heb ik op Bali een foto gemaakt van mezelf op het strand. Op die foto zie je heel goed dat ik een arm mis. Die foto heb ik op social media gezet en dat heeft me zoveel goed gedaan. Ik kreeg er zulke mooie reacties op. Ik weet nog dat ik op Schiphol aan kwam en al die reacties las op social media, daar werd ik echt emotioneel van. Die schaamte voor jezelf al die jaren en dat jezelf wegstoppen voor anderen, dat is zo zonde van de tijd. Ik wil heel graag dat jongeren dat inzien. Begin direct met het tonen van jezelf, verberg jezelf niet! Ook als je geen beperking hebt, maar iets anders waarvoor je je schaamt of wat je niet mooi vindt aan jezelf!
In januari 2020 zag ik op Instagram een model met een bionische hand. Met dat plaatje ben ik naar De Hoogstraat gegaan en daar heb ik verteld dat ik die prothese wilde. Maar dat was niet zomaar geregeld, daarvoor moest ik enorm veel doen. Ik moest aan kunnen tonen dat ik die dure voorziening echt zou gaan gebruiken, dat hij echt een meerwaarde voor me zou hebben. Het was een intens traject met veel gesprekken. Dat die meerwaarde zo groot zou zijn, kon ik toen niet eens vermoeden. Ik vertelde het aan mijn moeder en die zei tegen me: "Meisje, ik hou ook heel veel van jou zonder arm."
Wat betekent deze prothese voor jou?
De prothese heeft me compleet gemaakt. De leegte is opgevuld. Ik durf me volledig te laten zien en denk er niet meer veel over na. Nu ga ik met nog meer plezier naar buiten als compleet mens. Als ik de deur uitga wil ik de prothese meteen aan. Ik zie er compleet uit, alle kleding staat me beter en ik voel me er veel zelfverzekerder door. Mensen kijken met bewondering naar me. Daarnaast kan ik nu veel meer dan voorheen, zo kan ik met twee dingen tegelijk lopen en kan ik met de hand ook van alles vasthouden. Staand een frietje eten was nooit een optie maar nu wel! Binnen doe ik de prothese soms af omdat ik nog moet wennen aan de zwaarte. Maar wat ben ik blij met deze keuze!
Ik voel me wezenlijk anders en zelfverzekerder door deze prothese. Ik krijg zulke leuke reacties uit mijn omgeving. Dat doet me ontzettend goed! Als ik voorheen naar buiten ging was ik altijd op een negatieve manier bezig met mijn uiterlijk. Nu voel ik me completer en mooier. Het is een verschil van dag en nacht.
Ben je trots op de stappen die je gezet hebt?
Ik heb alle stappen zelf gezet, zonder hulp. Maar onbewust ook wel door veel hulp van familie en vrienden die mij altijd hebben geaccepteerd zo als ik ben en er nooit een 'ding' van hebben gemaakt, of mij anders hebben behandeld. Ik ben nu 32 en ik vind het zonde dat ik me altijd teruggetrokken heb. Ach ja, iedereen bewandelt zijn eigen pad en dat was mijn manier. Ik vind het heel knap hoe ik het heb opgepakt en ben enorm tevreden en trots op mezelf! Ik wil ook aan iedereen meegeven dat je mooi bent zoals je bent.
