"Hier worden problemen ter plekke opgelost!"
Zoals je ziet, mis ik delen van mijn handen en mijn onderbenen door een infectie met een meningokok en een sepsis die daarmee gepaard ging. Dat was mijn “kerstcadeau” een paar jaar geleden. In 2017 heb ik acht maanden doorgebracht in het ziekenhuis en vier maanden in het revalidatiecentrum.
Op welke manier kwam u in aanraking met een orthopedisch instrumentmaker?
Ik heb gerevalideerd in een centrum waar ook een orthopedische instrumentmakerij aan was verbonden en was niet tevreden over de manier waarop daar gewerkt werd. Er zat geen schot in. Dat had mijns inziens te maken met de slechte communicatie tussen de instrumentmaker en de revalidatiearts van het revalidatiecentrum. Ik heb een ingewikkelde aandoening, op mijn scheenbenen zijn nog open wonden en het is een zoektocht hoe je daarmee om kunt gaan. Maar dat was niet het enige. De doorlooptijd was ook enorm. Ik moest steeds weken wachten als er een aanpassing gedaan moest worden en dat betekende voor mij telkens weer stilstand in het proces. Er zaten geen dagen tussen, maar weken. Ik moest soms weken wachten op een nieuwe afspraak. Het leek erop dat men totaal niet besefte wat dat voor een cliënt betekent.
Je had het idee dat het anders kon, dat hele proces?
Ik ben zelf arts en ik zie in de hele gezondheidszorg die trend, dat er te snel en te vaak in weken of maanden gedacht wordt. Vanuit het instituut bedacht, maar geen rekening houdend met de sores die de patiënt daardoor heeft. En ja, soms zijn wat langere wachttijden nodig, maar heel vaak ook niet. En dat heeft alles te maken met een goede organisatie en een goed logistiek proces. Ik was bij De Hoogstraat in behandeling voor mijn armen en daar werd prima gecommuniceerd. Dat was voor mij de reden om ook voor mijn benen een second opinion aan te vragen daar. Tijdens die eerste afspraak trof ik Marcel Conradi, de directeur en de revalidatiearts, Bert Kap.
Wat was jouw eerste indruk tijdens de second opinion?
Er werd hier op een totaal andere manier met me meegedacht en gezocht naar oplossingen. De vorige instrumentmaker wist volgens mij niet goed wat hij ermee aan moest. Hier werden verschillende opties besproken en ik kon direct terecht bij Protec in Amsterdam.
Ben je een andere dokter geworden door wat je hebt meegemaakt?
Ik denk zeker dat ik een andere dokter ben geworden voor mijn patiënten. Ondanks het feit dat ik in het verleden al een “patiënten-dokter” was, kan ik me nu toch nog beter verplaatsen in degene die tegenover me zit.
Kijk jij nu als arts anders naar de rol van de patiënt, nu je zelf in die rol terecht bent gekomen?
Ik kijk zeker anders naar de rol van een patiënt. De zorg blijkt veel meer dan ik mij realiseerde in het algemeen georganiseerd rond de zorgverlener en niet rond de patiënt. Vaak lijken belangen van zorgverleners te prevaleren boven die van patiënten. Dit is ook een onbedoeld effect van de commercie in de zorg. Daarnaast kom je als patiënt toch regelmatig zorgverleners tegen met een gebrek aan motivatie. Vaak gefrustreerd over het huidige gebrek aan invloed en regie als het gaat over het uitvoeren van de zorg. Ik zie dit als een belangrijke bedreiging voor de kwaliteit van zorg in de nabije toekomst.
Hoe ervaar jij de dienstverlening bij Protec?
Ik vind de dienstverlening uitstekend. Ik mail dat ik klachten heb en een paar dagen later wordt er tijd voor me gemaakt en wordt het probleem waar nodig direct opgelost. Dat is dus een totaal ander concept, dat is rekenen in dagen, waardoor ik niet steeds stil hoef te staan in het proces. En natuurlijk zijn er altijd dingen die langer duren, maar dat wordt dan duidelijk gecommuniceerd. Daarbij wordt het hier ter plekke opgelost terwijl ik bij de vorige instrumentmaker de voorziening moest inleveren en soms weken zat te wachten en dan was het toch niet wat ik bedoelde.
