Het verhaal van Henri

Henri wil dat zijn armprothese praktisch én mooi is

"Wat een keuzemogelijkheden waren er!"

Na een ongeval met een maïshakselaar in oktober 2008 moest mijn linkerhand geamputeerd worden. Nu heb ik het geluk dat loonwerk niet mijn dagelijkse werk is. Ik ben namelijk constructeur en houd me daarbij bezig met het ontwerpen en tekenen van machines vanachter de computer.

Hoe verder?

Maar dan komen binnen enkele weken de vragen: hoe verder? Met of zonder prothese? Welke prothesen zijn er? Ik heb naar de volgende mogelijkheden gekeken: een lichaamsbekrachtigde hand of grijper of een myo- elektrische hand of grijper. Een lichaamsbekrachtigde prothese is qua aansturing minder natuurlijk, heeft minder kracht en is lastig om langere tijd op een halfgeopende stand te houden (ook de plastic koffiebekertjes zijn belangrijk...). Daarnaast waren mijn spiersignalen voldoende voor een elektrische aansturing en zodoende viel de keus voor mij al snel op een elektrische aansturing. En dan...een hand of een grijper? Je wilt dat de prothese praktisch is, maar het uiterlijk is ook belangrijk. Dus de voor- en nadelen op een rijtje gezet: de grijper kan veel beter allerlei kleine voorwerpen pakken, is veel gemakkelijker schoon te maken en is minder kwetsbaar omdat de handschoen het meest kwetsbaar is. Daarentegen kan de hand verder open dan de echte werkhaak, heeft bij een ver geopende stand nog steeds veel grip en ziet er veel natuurlijker uit. Ik heb voor de hand gekozen vanwege het uiterlijk en omdat mijn werkzaamheden bijna alleen maar op kantoor of binnenshuis plaatsvinden.

De praktijk

Bij klussen, tuinieren of sleutelen moet ik oppassen voor het kapot gaan van de handschoen. Niet zozeer beschadigen van buitenaf, maar vooral het kapot drukken van de handschoen op inwendige grijperdelen. Het vuil worden is mij erg mee gevallen. Je moet echter geen dagen wachten met schoonmaken en bij olie of vet wel een goede garagezeep gebruiken. De huishoudelijke zaken zoals: potten losdraaien, (melk)pakken vasthouden, eten met mes en vork, afwassen, vasthouden van glazen of kommen, enz. vind ik erg goed gaan. Typen gaat tegenwoordig met twee vingers: de rechter wijsvinger en de duim van de prothese. Het is even wennen, maar de snelheid komt vanzelf weer voor een deel terug. Alleen blind typen gaat uiteraard niet meer. Als hobby ga ik regelmatig mountainbiken. Er zijn (nog) geen aanpassingen aan de fiets gedaan. Dit betekent dat ik alleen met het achterwiel kan remmen en dat is zeker niet ideaal. Dit wil ik nog aanpassen. Daarnaast is de fitting van de prothese een probleem als ik heftig ga transpireren. Mijn prothese zit namelijk vast op vacuüm en wrijving. Als je dan veel transpireert en ook veel kracht zet, glijdt hij gemakkelijk af. Om dit te voorkomen gebruik ik een sleeve tijdens het mountainbiken om hem luchtdicht te houden en voor extra wrijving. Over het uiterlijk van de prothese zijn de reacties erg positief. Men vindt het zelfs veel 'normaler' als ik met prothese loop dan zonder prothese, ook met korte mouwen. In mijn situatie ben ik erg geholpen met deze prothese. Bij een volgende armprothese zou ik -zolang er nog geen nieuwe technieken zijn- weer eenzelfde soort kiezen.

Ook interessant
Armprothesen